Sevdan beni sürükler ,sarp yollarda yürütür
Çaresizlik gönülde, çok dertlere bürütür.
Vurduğum darbelerin, bu sinemi çürütür
Leyla gibi çöllerde, kalmaya alıştım ben

Bilmezsin hallerimi, bak nemlidir gözlerim.
Haksızdır sanmayasın, sitemli bu sözlerim.
Görmezsin yüreğimde, sönmez oldu közlerim.
Cana düşen kor ile , yanmaya alıştım ben,,

Gönül hep sevdiğinden, binbir sevgi dilenmiş
Sevdalar küle dönmüş, kalburlardan elenmiş,
Yüreksiz aşıklar var, pek çabuk pes edermiş
Gidenlerin ardından, dalmaya alıştım ben,,

Ölçmedin hiç sevgimi, bilmedin sen nisabı
Kesmedin bir türlüde, geçmişte olan hesabı
Tek şahit göstererek, en yüce o kitabı
Her vakit bin bir sabır, çekmeye alıştım ben,,

Derbederdir mızrabım, dertlerimse şahlanmış.
Damarlarım cansızdır, sanırsınki mıhlanmış.
Gönül girdiği zaman , çok yürekte yuhlanmış
Gül gibi dallarımda, solmaya alıştım ben,,

Bilmemki rabbim beni, sen neden yarattın
Bir vefasızı sevdim, hayatımı kararttın
El açıpta yalvardım, ölümleri arattın
Verdiğin zulümlerle, yaşama alıştım ben,

ÇEVREŞAM’da ölürdü, bu sevdanın yolunda.
Bir görseydim keşke,kolların hep boynumda
Saçının tellerini, saklardım ak koynumda
Hayallerde düşlerde.kalmaya alıştım ben,,



Safiye Samyeli