Anlamadım bir türlü dost kim düşman kim
Herkesin yüzünde sahte bir gülüş
Kalplere çöreklenmiş sebepsiz bir kin
Her lafın sonrası ani bir düşüş.


Dünya iyi bir yer olsaydı
Gelirken ağlamazdı bebekler
Her şey olduğu gibi kalsaydı
Hiç uçar mıydı kelebekler.

Paylaşılmayacak ne var ki
Kime kalacak bu dünya
Bir ismin yazılı kalacak
Baş uçunda duran taşta .


Yaşarken olmasın ne evim ne arabam
İnsana sadece kalp den bağlı dost lazım
Ben insanda güzel çirkin aramam
Bana sadece içi dışı bir dost lazım.


Dost ile post lafını karıştırmışlar
Kurt , kuzu postuna bürünmüş baktım
Bal ile balçığı karıştırmışlar
Her yiyenin yüzü buruşmuş baktım.


Şair der ki hiç boşuna arama
Dost denecek adam açıkça belli
Merhem bulsam sürer idim yarama
Yolun başında yirmi beş idim , olmuşum elli.

BİR AVUC BEN