Bu gün gördüm mor zambaklar açmış bahçemde
Eski günleri hatırlattı bana renkleri,
İde ağacı çiçeğe yüz tutmuş kokusu geldi burnuma
Aslında sen ne zambakları severdin , ne ide ağacını
Bu kadar sevmeye değer mi derdin
Ne zambaklar biliyor senin onları bu kadar sevdiğini,
Ne ide ağacı biliyor kokusunu bu kadar içine çektiğini.

Aslında sen ne ide ağaclarına düşmandın ne zambaklara
Ben seviyorum diye sevmezdin onları
Aslında sen benim sevdiğim hiç bir şeyi sevmezdin
Anlam veremezdim ama içten,içe kemirirdi beni neden diye
Biliyor musun sevdiğim bir çok şeyi söylemedim sana!
Onlardan da nefret etmenden korkuyordum
Artık ister nefret et ister etme ama ben papatyaları da çok seviyorum
Biliyor musun ben güle aşığım aslında
Ne kadar güzelmiş sevdiğini açıkça söylemek
Korkmadan dokuna bilmek menekşelere
Gelincik bahçesinde özgürce dolaşabilmek ne güzel
Kır çiçeklerinin olduğu bir masada yemek yiyebilmek
Seni seneler sonra elinde bir karanfille kapımda pişman görmek
Aslında en güzel şey seninde çiçekleri sevdiğini bilmek.

BİR AVUC BEN