Ya Rab;
Acılar içindeyim,
çektiklerim yetsin,
kara topraktan birkaç karış yer ver ki,
etim kemiğim, içinde dinlensin,
bağrımı, şöyle bir gökyüzüne açıp,
gönlümce , serileyim,
serin, rüzgarların şarkılar söylesin,
ben dinleyeyim.

Ya, Rab;
şu dünyadan bıktım,
dürüst insanı az ,yalan söyleyeni çok,
iyi kötüye düşman, kötü iyiye düşman,
çok hiç uğruna boğaz boğaza çok olan,
“tüfek icat oldu ,mertlik bozuldu”
kılıç kalkan yok oldu,
yüzlerim gıdasızlıktan soldu,
gitmeliyim dünyadan.

ya Rab:
yetsin yaşadığım,
bende bu dünyadan gideyim,
taş gölgesine yatayım,
gecelerde mehtabın güzelliğini,
gündüzleri gökyüzünün maviliğini,
seyredip uyuyayım.
bir taşın serin gölgesinde,
uyuyayım.

Ya Rab;
öyle bir yer göster ki bana,
manzarası okyanus manzarası olsun,
balkonunda çiçekleri olsun,
sıkı ,sıkı beni kucaklayan,
dört mevsim, açan beyaz yasemin olsun,
mavi güvercinler uçsun üzerimden,
gülü olsun, bülbülü olsun,
ağlatsın beni geceleri,
ırmağı deresi olsun, suyu zemzem olsun,
Akan şırıl, şırıl eden.

Ya Rab;
Yetmez, mi ?
yetmez mi yaşadığım?
yetmez mi, çektirdiklerin?
acıları tattım, sevinçleri mutlulukları tattım,
unumu eledim”eşeğimi sağlam kazığa bağladım”
boyum kadar yer versen yeter bana,
çok yer istemem,
yeter ki yanımda konuşacak komşularım olsun,
sıkıldıkça, dertleşeyim..

A.Yüksel Şanlı er
29 eylül 2009-09-29
Ankara.