Ellerimi kelepçeleyip gözlerimi bağladılar...
Acıların yuvası Amed’in zindanına saldılar...
Kurtlar sofrasında dilim dilim kıydılar...
Acımadalar anne!!! bebeğine acımadılar...


Gençliğim baharında celladım oldular...
Gözlerime perde çekip ,aynı yastığa koydular...
Mahkumiyetin ipini ,boynuma astılar...
Acımadılar anne!!! bebeğine acımadılar...

Masum dünyama yılanları soktular...
Can vermeden ,üzerimde ağıtlar yaktılar..
Kelepçeli yüreğimin kilidini kırdılar...
Acımadılar anne!!! bebeğine acımadılar...

Sevgi kokan bahçeme, nefretleri ektiler...
Amed’in surlarını bana reva gördüler...
Aşk kokan cennetimi cehenneme çevirdiler..
Acımadılar anne!!! bebeğine acımadılar...


Yarınlı umutlarıma ,prangalar vurdular..
Süslediğim hayallerimi bir bir yıktılar...
İstikbalimi yaşamadan, idamıma imza attılar...
Acımadılar anne!!! bebeğine acımadılar...




Seni çok sevdim Amed ama; işkencemin yuvası oldun..
Senin için yaşadım Amed ama; yüreğimin sürgünü oldun..
Gönlümün sürgün ülkesi Amed,hayatımın infazı oldun...
Hiç acımadan, bir annenin yavrusuna mezar oldun...


MURAT ÖZGÜR