Bir mayıs ayıyıdı o gün sekiziydi o ayıın...
Yıl 2008 di içimden gelmişti aşka şiir yazmak,
Hülyam dı şiirimin başlığı.....
Katran gecelerimin yıldızı,
Toprağı güneş görmemiş dağın ,
En yüçelerde acan çiçeğim,Kardelenim,özlemim!..
Diye başlardı yüreğimin derinliklerinden gelen şiirim.
Adı Hülyam dı, Kardelendi o ,
Benim yüreğimdi,nefesim,hayalimdi...
Güneşi almıştı dallanmıştı Kardelen çiçeğim,toprağı bir kere sulanmıştı
Benim tertemiz çiçeğim.pak karın altında Güneşi aldıkça serpilmiş..
İşte ben kardelenim,ben aşkım,ben sevgiyim,ben özgür Kardelenim
Demiş aşkı ilan etmiş.?arı misali konmuş çiçeğime bir böçek,
O böçekte Kardelen çiçeğime aşkı-namelemiş,
Soldukça aşkı nameye bakarmış,çiçeğime yaprak kadar yakın aşkı-name
Ey...! kaz dağların doruklarındaki Kardelen çiçeğim,
Kokun denizleri aşmış Anadolu’nun boz kırlarına yayılmış Kardelen çiçeğim..
O sadece benim göz yaşlarımla sulanan,Kökü yüreğimde,suyunda öfke var,
göz yaşı ,sevinç var,aşk,sevgi var ve kan var.
Bu kardelen ölümsüzdür,rengarenk tir bunlar var renginde...
Bir gün kurursa bu çiçek ben tanımam hiç bir böçek
O benim Kardelen çiçeğim....
Arif YALÇIN
14 Nisan 2009