Bir bezgin adam;
Mustafa amca.
Ne zengin adam,
Benim kanımca.
Duysan sesini,
Ve nefesini,
Sahibi sesin,
Bir ölü, dersin.
Dediğin doğru,
İşte duyuru:

Evet nihayet,
Belirdi ayet.
Bir güzel melek,
Kapıyı çaldı,
Gönlünü aldı,
Bir özel melek.
Sununca canı,
Sardı her yanı;
Bir gül kokusu,
Vuslat muştusu.
Haber verildi,
Yere serildi.
Ama sevinçten,
Güldü en içten.
Dedi içinden,
En derininden;
Bitti hasretim,
Buyur Hazret’im.
Kölenim yine,
Delicesine.

Kulu’na kulluk,
Kulunda yokluk.
Gerçek define,
Bilebilene.
Azrail’e naz,
Allah’a niyaz.
Ne büyük kıymet,
Ve ne ganimet.

Bulanlar buldu,
Ballar balını.
O da bir kuldu,
Bükmüş dalını.
Ama ayakta,
O’ndan uzakta.
Beklemiş durmuş,
Hayaller kurmuş.
Hep inanarak,
Her gün yanarak.
Ve nakış nakış,
Aşkı işlemiş.
Has levhasına,
Yok pahasına.
Bir ömür boyu,
Dostuymuş çile.
Kovmuş uykuyu,
Gözyaşı ile.
Hiç uyumamış,
Derken uyanmış.
Ölmüş, dirilmiş,
Haber verilmiş.

Bugün bir bayram,
Yerle gök yasta.
Gidenler sağlam,
Kalanlar hasta.
İşi bilenler,
Gidiyor bir bir.
Boşa gülenler,
Sayılmaz, bin bir...

Ankara, 2009