Kaynayan ruhumun
buharlaştırdığı gözyaşlarıyla
paslanmış kapılar arkasına
sinmiş gönlüm
ne o kapının gıcırtılarını duymakta
nede aralanmış kapıdan gelen
ışığı fark etmekte…

Yitirilmiş geri gelmez zaman kırıntılarında
takılı kalmış aklım
hayata sitem naraları
peş peşe patlasa da
iç cidarında yüreğin
dışında bir yılgın sessizlik çökmüş
tüm haşmetiyle…

Yama sevdalar ilaç olmaz
sinesi püryan edilmiş bu gönle
ne yama tutar bu yara
nede nasihat dinler virane…

Aşk yangınının patlamalarında
ışk almış gözümü
tutkunun kataraktı silmiş
gözümün ferini
artık göremiyorum
sevda yellerini hissetmiyor tenim
taş yanar su yanar
kül yanabilir mi yeniden
vurgun yemiş denizci felcinde bu yürek…

Bir sevgi simyacısının eliyle
kozmik bir kaynağın elektiriğiyle
belki sağaltılır acısı
kül yeniden tutuşur
bir can bakışıyla
ama belki !
iki melek bekliyorum şimdi
biri Azrail
diğeri masallardaki
kim bilir…


....................................

dokunaklı bir şiir olmuş.

saygımla.