0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1199
Okunma
dakikalar, dakikalar sokuluyor koynuna; hislerin tutsak bir günaha.
yarın ve yarın olmayacak arka arkaya; bu son rüya.
dudaklarından aşağıya inecek bu günahkar bakış örerken bedenini,
içini kemiren bu basit kabulleniş...
son bir cümle daha üflerken gözlerin,
sonsuza doğru yutan bir fırtına kaplıyor ayrılık denilen kavrama adanan anları
yarın ve yarın olmayack bir daha bu son yok oluş
bu öldüresiye basit kabulleniş
anakronik bir göz yaşı
dudakların hiç bir vakte sığınmadı.
çıplak bir var oluş hiç bir kamüfle gerek duymayan
mekan, çizerken anlamlılığını akla
mekansız bir çığlık zamana boyun eğmeyen
Dudakların hiç bir vakte sığınmadı
Anakronik bir göz yaşı
sisli perdelerde giri bir günah acısıyla
kaybolup gidiyor beyaz güvercinler
aklın almadığı bir rasyonelizm
