Korkuyorum…
Bu sensiz ilk yolculuğum.
Aldanmaktan korkuyorum,
Küçük düşmekten,
Terk edilmekten.
Canımın yanmasından korkuyorum.
Üşüyorum…
Senin sıcaklığın olmadan yapamıyorum.
Titreyen vücudum seni arıyor her yerde.
Zayıflığıma yenilmemeye çalışıyorum.
Bir çakmak buluyorum yerde.
Onun da gazı bitmek üzere benim gibi.
Kuşlar ötmüyor, ağlıyor sanki.
Ne bu kasvet?
Cenaze mi var bir yerde?
Günden güne kendimi bırakıyorum.
Her aynaya baktığımda kendimi daha da zayıflamış buluyorum.
Ne küfredecek gücüm kalmış,
Ne ağlayacak ardından.
Elimde kalanlara bakıyorum;
Koca bir yalnızlık,
Boş bir oda,
Soğuk bir yatak,
Arada havlayan, genelde uyuyan köpeğim zindan.
Bir de ben; yalnızlığın içinde kaybolmuş.
Boş bir odada,
Soğuk bir yatakta,
Arada ağlayan, genelde uyuyan; yalnız ben.
Deliriyorum…
Kendi kendime konuşup bazen kahkaha atıyorum.
Kendimi kaybediyorum.
Hayattan bezsem de mecburen yine,
Yaşamaya koyuluyorum…

vadi tınay
09aralık2008