Yok Suna,
Unuttum sanma.
İş derdi, aş derdi,
Bilirsin sana yalan söylemem,
İnan, hatırlamıyorum,
Son yazdığım mektubumun tarihi ne idi…

En son yazıştığımızda,
Çocuk nasıl diye sormuştum.
Aradan çok zaman geçti,
Büyümüştür değil mi? Belki de delikanlı,
On iki mi bitti?
On üç mü bitti?
Senesini unutsam da, gününü biliyorum,
Gelecek ay ortasını, üç geçe doğum günü…

Şehir aynı,
Biliyor musun, çınarı öldürdüler,
Hatırladın mı?
Altında oturur hasbihâl ederdik,
Gözlerden ırak olsun diye gittiğimiz parkta,
Üstümüze yaprakları düşerdi…

Hep, benden ve şehirden bahsediyorum,
Sanma azaldı, sana özlemim,
Gitmem imkânsız,
Gelmen imkânsız,
Kader denilen olgu bu oluyor demek ki,
Elden bir şey gelmiyor, neyleyeyim…

Üç kez iş değiştirdim, sen sonrasında,
Neden ayrılma değil sakın üzülme.
İkisi ilkelerden taviz verme korkusu,
Diğeri zam isteme cesaretim,
Bir de yeni gözlük aldım kendime…

Şu an mı? İşsizim,
Bir de takma dişlerim kırıldı,
Altı gündür dişsizim…

Yüz çizgilerim moralimi bozuyor gün ışığında,
Geceye saklanıyorum.
Sigara kokuyor odamın duvarları,
Denedim, bir türlü bırakamadım,
İyi haberlerimde var, içkiyi bırakmıştım ve
____________________ hâlâ başlamadım,
Biliyorum, içtiğim için kızardın...

Mektubum sıradan ve dert dolu oldu,
Beraber günlerimizin sıradanlığı gibi,
Okusan yine, o iki çizgi kaşlarının arasında,
Allahtan bilmeyeceksin,
Farkına varmayacaksın...
İST. 28. 09. 09 / 01. 45