Sn: Yıldırım
ŞİİRİN TANIMI ( YÜZÜ ) ÇOK YÖNLÜDÜR BU GERÇEK

şiir herzaman yazıldığı çağdan beslenmeli
beslenirken de, şair önce kendi yüzünü bilmeli
bireyin, toplumun, doğanın daha doğrusu ülkenin yüzü ŞAİRin YÜZÜ olamlı.

ama, şairin etiği, birey olarak ne denli kendine yönelmiş olursa olsun hayatın içinde olması gerekiyor, şairin, yani şiir yazan özneyi çevreleyen koşulların, toplumsal, tarihsel, coğrafi vb. koşulların şiire damgasını vurması gerekiyor, yoksa şiir çok yönlüdür dediğiniz gibi...
ifade önemli
kendi olmayan, kendini ifade edemeyen şair, içinde bulunduğu toplumun sıkıntılarını, acılarını ancakbirtakım hamasi laflarla ifade edebilir, başarıya ulaşamaz, böyle olduğu halde...kimileri ödül, sırt zıvazlama, övme gibi kavramlarla girdiği edebiyat dünyasında yapay bir parlamanın avunusuyla yaşayıp gidiyor, yazmaya devam ediyor
şiirin geniş okur kitlesinden uzaklaşmaması için, şair şiiri kendisi için yazmamalı,
şiir evrenselleştirilip topluma mal edilmeli
dağanın, toplumun, breyin, sevginin, nefretin, hüznün, hüsranın, savaşın barışın vs... tanımı hep aynıdır şiir görgüsü denen bir tanımı dile getirisek
hayat bilgisiyle alt yaıpıyı dolduranlar, şiir görgüsünden haberdar olanlardır diyebiliriz
şiir çok şeyi ifade diyor ama, şairin neyi ifade etmesi ve sevdirmesi önemli
bu da şairin kendini yenilemesiyle gerçekleşir

paylaşımınız için teşekkürler
saygılar

Muhteşem bi şiir analizi !
Okunası olmuş şairim okunası...
Evet
İşte edebiyat''aşkı sevdasına tutulan kalemler ,derinliklere inip ,taht kurar yüreklerimizde ,gene kendimi alamıyorum;EDEBİYAT İYİ Kİ VARSIN,sensiz yaşabilirmi kalemler...
Kutluyorum efendim,sevgiler size...

Şiir, arının bal yapışıdır.
Bal yemektir şiir.
Gülün kokuşu,
Gül reçelidir şiir.
Sabahın seherinde, nefes alıp vermektir…
Yağmur sesidir, toprak kokusudur şiir.
Şiir, beli kamburlaşmış ihtiyarın, hayata tutunma azmidir.
Bir bebeğin gülüşü, ağlayışıdır şiir.
Köy kızı bakışı, suyun akışıdır şiir.
Karıncanın yürüyüşü, borazanın kanat sesidir.
Şiir, güneşle uyanmak, ninniyle uyumaktır.
Bir bardak çaydır, deniz kokusuyla birlikte içilen…
Dağlarda pınar, ormanda çınardır şiir…
Şiir bülbül ötüşü, keklik sekişidir.
Geniş, yemyeşil otlaklarda koyun sürüsü,
Yüksek yaylalarda kaval sesidir şiir.
Bir Yörük kızının söylediği türkü,
Şehir yosmasının kürküdür…
Caddelerde kaldırım,
Sokaklarda bozacının sesidir…
Memleket hasreti, gurbet acısıdır.
Şiir ölüm korkusu, ayrılık sızısıdır…
Sakarya türküsü, Çanakkale Destanıdır şiir.
Okula yeni başlayan çocuğun, başının okşanmasıdır,
23 Nisan’dır, 19 Mayıs’tır…
Özgürlüktür, vatan sevgisidir şiir.
Hastanelerde incir ağacı,
Postanelerde mektuptur…
Şiir, soba üstünde kestane,
Meşe ocağında ekmek kokusudur.
Evlat sevgisidir.
Sevgilidir şiir…

Tebrikler üstadım yazan yüreğiniz herdem çağlasın.Sevgi ve muhabbetle...
Kabul buyurursanız bir kaç satır da eklledim...

Sonra sığınacak asude bir Iiman buImuştu ruhum
Fırtınadan daIgaIardan uzakta
Ve demirIedim gönIümü
Sefai deryasının engin suIarında
Bir ney nefesinde gün doğumu
HayruIminennevm diye yükseIirken
Saba makamında ezanIar
Şiirde buIdum kendimi

Şiir ruhumun feIahı oImuştu
Şiir aIdığım her nefes
Şiir ekmeğim aşım
Ocağımdakiköz İçimdeki öz
Maddeye mana veren söz
Ve şiir oImuştu benim her şeyim

Avcının av bekIediği gibiydim pusuda
EIimde kağıt kaIem
Kah sayfaIarca yazıyorduym kimi zaman
Kah bir tek keIimenin başında
Nöbet tutuyordum günIerce
Bıkıp usanmadan
ÇeIiğin ateşte sıyrıIdığı gibi kavından
ŞiirIe sıyrıIıyordu ruhum bedenden
Aşk iIe,şu üç günIük meşakatIi dünyadan

Varmıydım yokmuydum biIinmez
Bir muammaydı haIim
Ne güneşin şavkı vurur yüzüme
Ne de ay doğardı karanIık geceIerime
Bir sayha bir çığIık yırtsa sessiz geceyi
Açsa gök kapıIarını önüme
Tane tane seçerim her heceyi
İmbikIerden geçiririm süzerek
Aşkına yandığındır dostumuz bizim
Denen büyük cümIeyi
Döküyordum satır satır kaIeme
KaIemdende diIime.