SEN GİDERKEN BEN

Sen giderken ben,
Yelken açtım uçsuz bucaksız okyanuslara.
Gökyüzü ile dertleştim, martılara selam verdim.
Yine kaybolup gittim eski bir resimde,
İsyan ettim seni benden alan kadere.

Sen giderken ben,
Yine güvercinlerimi yemledim sabah güneşi ile
Serçelerle uçurdum umutsuz yüreğimi.
Yalnızlığımı demli bir çayın içine koyup
yudumladım,
Ciğerlerimi boğdum sigaramın dumanıyla,
Olur olmaz şeylerle yanaklarımı ıslattım,
Serdeki erkekliği öldürdüm, ağladım.

Sen giderken ben;
Yine şiirler yazdım sana ve aşka dair.
Ama sana gönderemedim,
Yarım kaldı hepsi ellerimde, yarım kaldı.

Sen giderken ben,
Yine yollara vurdum kendimi.
Bir diye başlayıp yedi diye biten yollarda,
Kilometrelerce yol aldım.
Yavaş yavaş eridim bir mum gibi,
Zayıf bir alevin acısı ile için için yandım.
Tuz bastım yaralarıma, uykusuz kaldım.

Sen giderken ben,
Yine açıldım okyanuslara.
Boğulup ölebilmek adına,
Öylesine çaresiz, öylesine umutsuz kaldım.

Sen giderken ben,
Sadece yarım kaldım kadınım.
Sadece yarım kaldı

ÇAĞDAŞ ŞENER KARA/2009... f.i.g.