Ben bir çocuktum,
Koşup oynayıp gezecektim,
Ve okuyarak büyüyecektim,
Öğretmen olup öğretecektim,
Doktor olup koşacaktım
Hasta yaraları sarmak için.

Bir gün bir kabus çöktü
Aklım ermeden,
Savaş barış nedir diyemeden
Saddam’ı Buşh’u bilmeden
Bombalar indi bir anda
feryadımı duymadan
yıkıldı her taraf patlayan bombalardan.
Ne anam vardı artık nede babam
Ne acı nede korku vardı yalnızlığımdan,
Elime silah tutturulmuş
Neyin ne olduğunu anlayamadan,
Ağırlığı fazla benim kendi ağırlığımdan
Dediler bana
Karşınızda adam var, işte o adam.

Ne anam vardı artık nede babam
Kızarmış çöl toprağı
Kan vardı her tarafta, kırmızı gül gibi kokan
Yıkılmış tüm hayallerim, karanlık bir dünyam,
Karşınızda adam vardı işte o adam,
Kısacık yaşama sığmış, okundukça bitmeyen
Uzun mu uzun bir roman.

30/04/2003