İki dünya saadetinde aşk!...

DAREYN

Yağmurun saçlarını okşayarak geçen rüzgârın
parmak uçlarındaki
hasret dokunuşları gibi
mühürdür sinede
Aşk…

Gidişlerin ardından
dudak kıvrımlarında boğulan veda cümlelerinin
kurulduğu andan
tekrarlanacağı ana kadar
düş, en büyük ezberidir yalnızlığın…

Sonsuz çayırların haki özgürlüğüdür
anlık ömürlerine rağmen al yanaklarında
umudu büyüten gelincik çiçekleri.
Bakışların hasret saklı menziline sığınır hüzün
dokunmanın ölüm kokan hazzından uzak
manevi bir dünyaya açılır his kapıları…

Solacağını bile bile sonsuz bir aşk ile açan
beyaz güllerin cemalindeki yaşamak kadar güzeldir
Şeyda olmak…

Güneşin al gözlerinde tutku
ve kuzguni çehreleri aydınlatan şavk ise aşk
tek hecenin esaretinden kurtulup
bitimsizliğin vuslatı olduğunda
dareyn olacağım sana…
Leyla Usta
*Dareyn- İki Dünya-İki Yurt

ÖNCE insanların aşka dair bakışlarını, düşüncelerini, hislerini, duruşlarını görmek ve iyi okumak gerekir.
Sonrası kolaydır…
Her nedense aşk gelip beni bulduğunda sevgiyi, sevgi gelip beni bulduğunda da aşkı düşünürüm. Çoğu zaman sevgi ile aşkın iç içeliğindendir belki de bu düşüncem. Belki de aşkların sevgi ikliminde boy atmasındandır. Her ne ise, netice olarak sevgi bir şekilde his dünyamızda sürekli yer alır. Aşk ise, çoğu zaman aniden bir kıvılcımla kendini gösterir. Fakat o kıvılcım bazen titrek titrek yüreğimize iner. Bazen bir yıldırım gibi akar, bazen de yağmur gibidir nasıl ve ne halde yağacağı belli olmaz. Bu nedenlerden dolayı aşkın gelişi, duruşu ve gidişi farklılıklar gösterir. Ancak aşkın hallerini anlamak kolay değildir. Siz zahire göre hükmedersiniz fakat batini haller ne durumdadır bunu bilemezsiniz. Her insan aşkı yaşar, aşkın içinde yaşar. Lakin aşkı yaşayan insanlar eğer aşklarında sadakat varsa pek bir mesele yok demektir. Ama aşkın türlü hallerini gördüğünüzde aşkın insanda nasıl bir etki yaptığını biraz zor kavrarsınız. Aşk insanı alır bir yerlere götürür. O aşkı yaşayan ne haldedir siz bunu bilemezsiniz. Sizin görebileceğiniz şey aşkın insanı mecnun ettiğidir. İnsan aşkından mecnun olsa da netice olarak aşk bir problemler bütünüdür ve kolay kolay da anlaşılamaz ve dahi tanımlanamaz. Dolayısıyla şairler de aşkın bazı anlarını somut ve soyut nitelemelerle ifade ederler. Günümüzde aşkı soyutça ifade edişler aşk karmaşasını izhar etmekle birlikte aşkın derinliğinde kendilerini bulmalarından kaynaklandığını düşünmek mümkündür.
Şimdi Leyla Usta hanım’ın gelelim dareyn şiirine, yani iki dünya saadeti aşkına. Bir başka ifadeyle saadet i dareyn…
Şair soyut ve somut arası aşka dair hislerin terennüm ettirmiş. Bazı mısralarda aşka dair hisler manzum bir nesir görüntü vermiş. Şiirde nesir görüntüsünden uzaklaşmak gereklidir. Bunu kabul etmeliyiz. Şiirin birinci ve ikinci kıtalarında bu hissediliyor. Mana bakımından bakıldığında orijinal imajlar var.”Yağmurun saçları”, “hasret dokunuşları”,”güneşin al gözlerinde tutku” gibi.
Yağmurun saçlarını rüzgârın okşaması, parmak uçlarında hasret dokunuşları aşkın kalıcı özelliğini ve özlemini sinede barındırmaktadır. Sinede aşk yaşamaktadır ancak aşka erememek özlemi yağan yağmurda sevgilinin saçları olur, dokunuşları olur. Dokunmak istersiniz. Belki de dokunursunuz ama o aşk yani sevgili yoktur. Aşkın romantizmi sizin düşüncelerinizi bir yerlere savuran rüzgârdır, yağan yağmurdur.
Şiirin ikinci bölümü de savrulan ve yağan yağmur gibidir. Yağar ve savrulur yok olur gider. Siz o an ve daha sonrasında düşler içinde kalırsınız.
Yalnızlık ve düşler, düşler ve yalnızlık…
Üçüncü bölümde şair umutlarında dareyn vardır.
Bütün ümitler yeşillikler vurgulanır. Hiç bir şey kalıcı olamayacağına göre yeşillikler de an gelecek solacaktır istediği kadar özgür olsun! Ama yine de aşkın umudu vardır gözyaşları içinde de kalsa gelincik çiçekleri gibidir o hisler… Ve yüreklerde bir umut gibi büyür büyür büyür! Bakışları anlayabilmek pek mümkün değildir bizler o bakışlarda hüzünlerimizi aşkla bütünleştirerek büyütürüz. Şair aşkı dareyn de o kadar rahat görür ki ölüm düşüncelerinden soyutlar: bakışlarımızdaki hüzün insana ferahlık vermektedir artık.
“Solacağını bile bile sonsuz bir aşk ile açan
beyaz güllerin cemalindeki yaşamak kadar güzeldir
Şeyda olmak…”
Bu bölümde şiir de sembolist düşünceler öne çıkar. Beyazgül kadar sembolist düşünceler… Ve cemal, gül cemal, güllerin cemaliyle o güzellikleri deli divane olarak yaşamak!...
Sonsuz aşk, sonsuzluk ve şeyda. Fazla söze hacet yok.
Şiir dareynle yani iki dünya saadetiyle son bulur. Aşkın ateşinde yanan sevgililer için güneş bir tutkudur. Aşkı tarifte tutkunun halleri… Kuzgun iki dünya arasında sembol kabul edilir... Yaşayalar için ölüm, ölü ruhlar içinse hayatı temsil eder. Birincisi değil ama ikincisi için yani saadeti dareynde aşkın hemhal olması!
Şair Leyla Usta Hanım dareyn şiirinde sözün başında da belirttiğimiz gibi soyut ve somut mülahazalarını bir şiiriyat içinde yer yer sembolizme da kaçarak bizlere sunmaktadır.
USTA’nın bu güzel şiiriyle aşka dair efsunlu olan kapıyı biraz arayabildiksek ne mutlu bize.