yagmura aç çorak toprak gibi olan gönlümde
ilk baharlar geldi
acı hasret isyan yazan kalemime renk sevda neşe geldi
kelimeler tükendi çareler bitti derken
sözlüğüme yeni kelimeler eklendi
hayat sana rağmen isyan etmedim
her seferinde sen çelme takdın ben tökezledğim
kendi başına kalkmaya alışmısken bu hayatta
Allahıma şükür gökyüzüm oldun sen geldin
ilk bahar esintisiyle girdin hayatıma
kaldırıdın üzerimden kara bulutları
filizlenmesine izin verdin sevda dallarımın
vucuda geldi o sevda aşk dalları kök saldı
ilmek ilmek dokudalar yüregime sevgiyi aşkı
allaha yakarısım sadece sen oldun değil bir başkası
eyy ilkbahar esintisiyle gelen sevgili
dediklerime kulak ver iyi dinle beni
dünya ne zaman vazgecerse dönmekden bende vazgecerim o zaman senden
ne zaman gözlerindeki aşk dolu bakışlar biterse
sana bile demeden usulca çeker giderim ben
senin adını sevda senin adını aşk değil senin adı nı....
GÖKYÜZÜ koydum
nedenmi?
her yeri kaplar gökyüzü sarar sarmalar
sende beni öyle sarıp sarmaladın
tuttuğun ellerimi sıkı tut bırakma sevgili