Senindi belki de içimde bir yerde saklanmış olan ben,
Yoktu cesaretim açıklayamadım sana hiçbir şeyi...
"Seni seviyorum" diyemedim ya,
Ölürsem gözlerim açık gidecek bunu bil sevdiceğim...

Kaç geceler sen yoksun diye ağladı bu gözler feryat figan,
Ne yağmurlar dindirdi gözyaşlarımı, ne de ana kucağı,
Senin yerini hiç bir şey alamadı, sokamadım kimseyi hayatıma...
Sanaydı bütün ömrüm ve de adanmışlığım...

Yıkıntılar arasında bir enkazzedeyim,
Kaç kere kaleme koştu bu parmaklar,
Bir satır bile olsa sana yazabilmek için,
Ama kelime yoktu "Seni Seviyorum"dan başka...

Keşke cesaretim olsaydı da söyleyebilseydim,
Belki de şimdi başka sevgilere yelken açmazdın,
Belki de sadece beni severdin,
Ve sadece ben senin olurdum...

Beni üzen senin varlığındı,
Benim olmayan varlığın,
Cansız suretine bakarak, iç geçirmeler,
Elbet sensizliğe doğan her yeni gün benim ecelim oldu...

Sen sürekli meşguldün, sürekli azarlardın beni,
"Çok konuşuyorsun yeter" diye,
Ama sana yemin ediyorum,
Birgün konuşmam için yalvaracaksın mezarımın başında.
Sanaydı bütün ömrüm ve de adanmışlığım,
Ama bunu sen hiç bilemedin...


Atakan Akan