Fesleğenleri sulamalıyım;
Saksıda dimdik durmalılar.
Güneş görmeseler bile
Sevgimle ayakta kalmalılar.

Onlar ölse bile;
Toprakta kurumuş yapraklarına bakmalıyım.
Eski kokusunu hatırlamalıyım
Fesleğenin kurumuş yapraklarını sulamalıyım.

Sende severdin fesleğenleri,
Kokusunu bana benzetirdin.
Ölmesinler diye sen su verirdin.

Şimdi yoksun!
Fesleğenlerde yok!

Anılarımı da kilitledim sandığa;
Kurumuş fesleğen yapraklarını da...

Artık fesleğen kokmuyorum,
Ben senden alırdım kokumu.
Şimdi yoksun ya;
Fesleğenlerde yok!

Seni bir kez daha görsem;
Kurumuş yaprakları ve anılarımı
Sandıktan çıkarırdım...

Sen fesleğene su verdikçe
Anılarım yeşerirdi.

Seni bir kez daha görsem
Yine fesleğen kokardım.

Ama sen yoksun!

Fesleğenlerde yok!

Artık sulamıyorum kuru yaprakları.
Duymak istemiyorum kokularını
Ve anılarımı.

Serap Baycan