Hüzne boyanmış coşkular
Uzaktan gelen ney sesi yorgun
Sonbaharda sarardıkça yapraklar
Bir başka karışıyor içimde duygular


Oysa bir yaz akşamında
Bulutların ay’ı gölgelemediği bir gece
Nefes nefese kalmışçasına zaman
Koşturmalıydı sevgimizin peşinden
Tam bulduk dediğimizde
Ansızın çekip gitmemeliydi ilkbahar
Gücüm yetse de rengleri karıştırıp
Çimenlerin yeşilini,gökyüzünün mavisini,
Papatyaların sarısını boyayı versem
Yeniden gelmişçesine ilkbahar.
Madem yapamıyorum bunları
Saksıda gül,seralarda umut yeşerte bilsem
Şimdi böyle yaşanıyor ilkbahar
Duygular gibi mevsimler suni
Olsun
Daha ümit kesmedik yardan
Sapsarı sacları güneşe eş
Yemyeşil gözleri çimenleri kıskandırırcasına yeşil
Boyu selvi ağaçlarını eğdirircesine karşında
Öylesi güzel ve öyle eşsiz

Bir sen kaldın gülüm
Hatırlatan ilkbaharı
Sende gidersen bir gün
Sararmış yapraklar gibi bir sonbahar akşamı
Söyle
Hala yaşamam için bir sebebim var mı?

bir avuc ben