Göklerden büyük harfle bizlere nakış nakış
Ölmeyen miras diye kargaşa düştü sanki…
Bu gidişle yaz gelmez, bitmez üstümüzde kış
Kaderimiz acıyla, zorla öpüştü sanki…


Sağduyu rafa kalktı, çoğaldı aklarımız
Kupkuru çöle döndü övünç kaynaklarımız
Millet çarklardan geçti toza dönüştü sanki



Zor günler bittiğinde geriye çekilen biz
Serhatta bayrak bayrak burçlara dikilen biz
Özgür ülkem, -ki sevdam; ölmek hoş bu uğurda
Et kemikten ayrılır beden git git soğur da-
Renk atar, güneş yakar; kadim sıla, yöremiz
Ve yerlere serilen beden rüküştü sanki…



Ah, gözlerin önünde tarih tekerrür eder
Birisi parmak sallar; “Hadi buradan gidin,” der
Kafa örs, çekiç sallar, gösterir rüştü sanki…


Soyut, somut demeden söz üstüne söz diyen
Fazla kahraman hücre birleşip alyuvarla
Mücadele etmezse gülemez ebediyen
Böylece korunmazsa mikrop önler duvarla
Bu, kendini at sanıp yar’a sürüştü sanki…


(... / Elazığ)
Güneri Yıldız