Ben bir garibanım,sokakların varoşuyum,
Sense tırnağı ojeli bir antep sosyetesi.
Ben kimliksiz bir mazlum doğuluyum,
Sense,sarayda yaşayan bir antep efsanesi.

Benim babam bir tarla çiftçisi,
Senin baban bir fabrika ağası.
Babamın sofrasında,yarım ekmek bir tepsi,
Babanın sofrasında,bitmez mezesi içkisi.

Ekmeğini taştan çıkaran bir babanın oğluyum.
Dili yasak sevdası sürgün,güney doğuluyum.
Yüreği yanık,gözleri yaşlı bir ana yavrusuyum.
Olmaz olsun böyle adalet,böyle düzen,böyle uyum.

Annemin elleri hamur kokuyor,
Gözlerinden durmadan yaşlar akıyor.
Kim bilir acılı annem neden ağlıyor.
Belki talan olmuş köyünde,rahat yaşamak istiyor ...

Senin annen,anlamaz böyle şeylerden.
Sarayda yaşayan,ne anlar köylü derdinden.
Yüksek binalarda hayatın lezzetinden.
Anlam veremedim,böylesi adalet,böylesi düzenden.

MURAT ÖZGÜR