10
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
3245
Okunma

Her ayrılık toprak kokar…
Ayrılık üzerine değil mi ki gelişimiz
yeşil, pembe sarıyken
kahverengi oluverir dönüşümüz.
Bilirim, ona muhtaçtır ölümüz, dirimiz,
Ona şahlanır, onda ibadet eder bedenimiz.
Kavgamız kendimizle,
Ne zor sınavlar veririz üzerinde
Bazen çare olur, bazen de kapanır yüzümüze…
Aç gözlünün doyduğu, tok gönlün türap olduğu…
arınmak için bir tas su oluverir elimizde..
Her hali biz, her sonda ikimiz
Şehidimiz, şahidimiz, yüze vuran ibadetimiz.
Hepimiz ona, onda ağırlanmak akıbetimiz.
Toprak değilmiydi aslımız!
Kaçınılmaz bu kucaklaşmamız
Her ayrılık sonunda toprak kokar ….
Ne kadar uzun sürerse sürsün gidişimiz.
5.0
100% (8)