Bir küçük düşünce bir kıvılcım olur
Alevler sarar her yanı
Hasret mi desem, yokluğun mu desem
Bir şeyler yakar, yıkar geceyi
Damlayan sen mi desem, ben mi desem.

Tutmak varken elinden, saçını okşamak varken
Neden sarılır yalnızlığa geceler?
Öpülmeyi bekleyen dudaklar sıcacık,
Tutuşur yanar dağlar taşlar nefesten
İçten içe lavlara atar kendini
Sütlaç kıvamında bir ten.

Sorular cevaplara hükmeder
Duvarlar ’Olsa’ rengindedir hep
Yastığın altına bir cümle saklanır
"Seni seviyorum." diyerek fısıltıyla
Her gece uyanır.

Renksiz ördekler yüzer gölcüklerde
Mevsim hep sonbahardır
Aldatır arada sırada küçücük çiçekler
Çok kısa bir andır, mutlulukla kanat çırpar
Doğduğu gün ölmeyi bekleyen kelebekler.

Hani, şarkılar serzenişe vuruldukça güzeldir
Hasretler kulaktan girip yüreği yakar
Hani, sevda uzaklaştıkça büyür ya
Hep gecelere taşır güzellikleri, hasletleri
Ve uyanır yorganın altından güzel bir rüya.

Hep o gecelerdir,
Hep o gecelerdir yaşama azmi veren, yaşatan
Bıkılmaz, orada kalmak ister insan
Hep o gecelerdir güneşin aydınlattığı kör kuyularda
Açılmak istemeyen gözlerle uyanan.

Şiirin Kayıt Tarihi 19.09.2007 23:21:00