Tırpan altı sarı sarı başaklardan
Işıltılı değirmene yolculuk at terkisi
Bir kavrulmuşluğun hikayesi bu,
Çorak topraklardan
Kentli dibeklere, öğütüleduran..
Çocukken, çocuklanmak çocukça
Hayatı oynamak, kundağa sarmaktı geleceği seninkisi
Çırpınmaktı yürek yarası çırpıntılarda.
Boyun eğiş, kadere sadece
Hayatı sürdürmeye inadın, gündüz gece..
Nurunu gözünün, bırakmak kazaklarda
Kaç iğne batımı bilmem yaka deseni?
Yüksük delen fason saya izleri
Sertleşen, kütleşen parmaklarında..
Sızısını unuttuğun,
Kaç sabahlamış göz mahmurluğunda
Gülümsetti de seni,
Ses etmedin çocuğun
“Işığı karartsana anne” sitemine?
Köy unu,
Bazen içli kete
Bazen,
Kese kağıdına tutkal
Manav manav gezdirilen katık çabası..
Tersyüz edilen, kader olsaydı keşke
Örseli gömlek yakası yerine..

Çabalama artık anne
Kal,
Orda kal..
Ana baba olduk biz de artık
Soluklan torun gamzelerinde..
Kaç gözlük izi, burun semerinde
Ve kaç gözlük şefkat, göz derininde?
Hala en güzel börek sininde
Gözlere sırnaşan en canlı Afrika menekşesi
Parlak etekli saksılarında
Ve, hala en derin yaşatmışlık düş ertesinde
Dalgın gözbebeklerinin ender neşesi..

Eğilip kulak verdiğimde öyküne
Duyarım hep,
Çok uzaklardan hayatın ritmini..
Hızlansa da günbegün atım,
Tevekkül sarmasında biçare yürek, yavaşlar
Tutturur ahengini sevgi haresinde

Bir gün, alan el olursan anne
Yine kucağında beben
Yine ben olayım, ben!
Bir gün, sızı duyarsan yine
Seccade kenarında
Bu sefer iste,
Benden iste, olur mu?
Kalbim senin..



erol başçı