Kalemden darağacını meydana kur hadi,
Çek kınından kılıcını usta,
Çağır yedi düvelden sana alkış tutanları,
Dostlar bir köşede suskun durursa,
Kahkahalarla güldür düşmanları,
Bu dünyada kalıcısın sanma,
Birgün gelir kesilir soluğun,
Hükmetsen de ihaneti avcunda,
Sen Beyoğluysan, ben Köroğluyum.

Durma topla meclisi,
Yaverlerine haber sal, gelsin şehzadelerin,
Kadıların kalem kırsın hakkımda hüküm versin.
Ne sanırsın ey adem oğlu sen kendini,
Elbet toprak olur unutulur gidersin.
Alma garibin böyle ahını,
Vurursa yaradan yıkar atar adamı,
Geçmezmiş bak tokatının acısı,
Hoş anlamazsın ki sana ne desem,
Zülm sende, beylik sende, efendisin sen,
Bilirim kırk yerinden kırılır kanadım kolum.
Adaletten bahsetme bana allah aşkına,
Sen Beyoğluysan, ben köroğluyum.

Hırsından alamadın kendini,
Farzet ki mil çektin gözlerime,
Kalp gözümü nasıl kapatacaksın.
Ola ki tuttun şakşakçı terzini,
Birbirine dikildi dudaklarım,
Herşey hoş güzel de,
Gönül dostlarımı nasıl susturacaksın.
Bu dünyada kalır yanına bu yaptıkların,
Öbür tarafıda var elbet yaşamın,
Sanma boyun eğerim sana,
Sanma susar bu yürek bu ilde,
Bilmediğim iller sarsa da beni,
Üstadım sesim düşer gecelerine,
Bir şiirin sesi olur belki,
Giriverir usulca kara düşlerine,
Edebimi bozmam ne yapsan,
Susarım elbet büyük insan,
Bak ben sustum.
Yüreğimin haykırışları yıkar seni,
Sen Beyoğluysan, ben köroğluyum.

Al eline kır istediğinin kalemini,
Onlarcasını kırarsın öldürürsün de,
Elbet bin tane doğarak gelir birileri,
Sen unutulur gidersin bu dünyadan,
Adını anan bile olmazken seni,
Ben bir ölürüm bin doğarım,
Adım kalır göçsemde vuralarda baki,
Bir gün gelir sende pişman olursun.
Allahından bulanlardan olma,
Sen Beyoğluysan, ben Köroğluyum,
Unutma.

BAKİ EVKARALI