Yıkılırda,karşı dağlar yıkılır,

Bahçelerde,mor sümbüller açılır,

İpek saçların etrafa saçılır,

Tarumar olur,viran olup kalır.


Sararır yapraklar ,çöker bir hüzün,

Bu sitemlerle,söylediğin sözün,

Çektiği nedir ,ağlayan gönlümün,

Sevgide,aşkta hep mecalsiz kalır.


Her tarafta bir hüzün,dolaşır durur,

Gönlümdeki hülyalar,hep yalan olur,

Biçare gönlümü keder arar bulur,

Tarumar olur.viran olup kalır.


Kördüğüm olmuş,bulunmaz devalar,

Dert üstüne,bin dert katar sevdalar,

O güzelin takındığı edalar,

Sevgide,aşkta hep mecalsiz kalır.


Uçururlar kuşu,çıkar havaya,

Kurtulmaz bir kere ,düşen sevdaya,

Çare bulan yok,kalpteki yaraya,

Tarümar olur,viran olup kalır.


Harcadım ömrü,bir bakış uğruna,

Girmeden ölürsem,sıcak koynuna,

Yürüdüğüm zaman,mezar yoluna,

Sevgide,aşkta hep mecalsiz kalır.


Koyarlar beni,toprağın altına,

Giderim Ulu Mevla’nın katına,

Dikilir melekler başım ucuna,

Tarumar olur,viran olup kalır


Etraf siyah karanlığa bürünür,

Elinde bir tokmak,melek görünür,

Yanar bu kalbim,ahlarla dövünür,

Sevgide,aşkta hep mecalsiz kalır.


Başlar artık,sorgu,sual zamanı,

Bir dertki bu,bulunmuyor dermanı,

Yanan gönlümün,tütüyor dumanı,

Tarumar olur,viran olup kalır.


Beni,sorgu yağmuruna tutarlar,

Sonra alevler içine atarlar,

Vücudumdaki dolaşan damarlar,

Sevgide,aşkta hep mecalsiz kalır.


Yanar vücudum,söndüremez kimse,

Acır bana,bu halimi kim görse,

Yanıma o yar,bir kerecik gelse,

Tarumar olur,viran olup kalır.


Aşık Adil der..,yanarsın durmadan,

Ölürsem eğer,dünyaya doymadan,

Bir kuş sesiyle ,uyanıruykudan,

Sevgide,aşkta hep mecalsiz kalır.

Adil ÜREKSOY

E.Öğretmen 12.10.1970