Benimde akan, gözyaşlarım vardı
Ne zaman coşup çağlasa
Nice ikbal saraylarını yakıp yıkıyordu
Dizelerin damlasıydı o
Güzeller incisi koydum adını
Geleceği yolları sulamak için
Yüreğimde sakladım
Unutmadım, unutamadım tadını

Aynalarda eriyen sırlardan taşarak
Ucu kıyamete çıkan asılar aşarak
Gerçek kelamlarda
Güzeller güzelimdin
Vuslat müjdeli selamlarda,
Benim ebedim ezelimdin
Ne zaman ağrısa başım
Tek arkadaşım
Tek dostumdu gözyaşım.

Gül mevsiminde aktın
Aşk oldu adın
Suçlarımdan sonra
Tenha gecelerde
Tövbeye haz kattı tadın

Tek kutlu demimdin
Aktığınca erdemimdin.
Ruhumu yıkayarak yakan
Ve yakarak yıkandın
Bu yüzden yiğitler karıydın
Çaresiz her makamda
Civanmertler vakarıydın.

Nereye baksam o hatırlatır,
Üveyikler uçuran acılarımı
Gözyaşım anlatır
Sancılı gecelerde
Ölümcül çığlıkları
Okurdu satır satır.

Sevda için aktın
Tomur, tomur mercan oldun
Pişmanlık için aktın
Mübarek heyecan oldun.
Ak ey gözyaşım hem ince ince
Yüreğim huzur bulsun
Dilediğince
Gül yüzümün kirini
Gül suyu kokan gözyaşım aldı
Damla, damla dökülen ellerimde
Gül kokusu kaldı.

Ve ey gözyaşım
Sancılı yağmurlar gibi gel
Kadim bir dostu uğurlar gibi git
Bülbül konan dallarda
Yaprak gibi gel
Sessiz ve ıssız yollarda
Irmaklar gibi git
Gözlerimde yaş ol
Ama yüreğimde taş olma
İşte özüm, işte son sözüm
Sakın ağlamaktan korkma gözüm.

Muzaffer TEKBIYIK