Sel insanlığı alıp götürmüş
Deli bir ırmağa dönen otobanlar
Dere yatağında uyurken ölüme yakalanan tır şoförleri
İmar yağmacıları
Suda yüzen servetler, umutlar
Çamurdan çekip çıkartılan plazma tv’ler, porselen tabaklar, tüfekler
Sözün bittiği yerde başlayan rezaletler
İçimizdeki düşmanlar
Yağmacılar
Eğitilemeyen vahşi kalabalıklar
Demir ağlarla örmüşlerdi anayurdu
Dört baştan
Istanbul’u unutmuşlar
Doğal afeti fırsat olarak gören politikacılar
“Yaşasın! Zaman yıpratma zamanıdır!”
Yağmacılar
İş yolunda sele yakalanan kadınlar
Nakliye aracından bozma minibüste sönen umutlar
Kapısı açılmıyor! Açılmaz ki zaten.
Yük taşımak için yapmışlar
Camları da açılmayan ve su alan araçtaki kadınlar
Çaresiz kalan analar, bacılar, kızlar
O gün ummuyorlardı ölümü
Belki son ana kadar ummadılar
Yavrularını ve Yar’larını hatırladılar
Rab’lerine uçtular
İşçinin sigortasından çalanlar
İşçinin fazla çalışmasından çalanlar
İşçinin servis aracından çalanlar
Yağmacılar
İçimizdeki düşmanlar…