Adı Maria’ydı ilk kadınımın…
Gözleri deniz
Bakması okyanustu…
Kırmızı dudaklarını içerdim
Kırmızı şarap tadında…
Şarhoş olur
Sızardım…
Sonra boşa geçti bütün gece diye
Kendime kızardım…
Ben hep onu çizer onu yazardım…
Adı Maria’ydı ilk kadınımın…

Köhnemiş bir masa başında
Tanımıştım…
Saçları zifir rengindeydi…
Volkanlar taşırdı gözlerinde…
Tutsa ellerimden
Düşeceğimi sanırdım…
Ateş olsa bu kadar yanmaz
Derya olsa bu kadar ıslanmazdım…
Adı Maria’ydı ilk kadınımın….

İlk kez ona dokunup
İlk kez onda utanmıştım
Bir gece yarısı…
Dudakları dokunurken
Tenime…
Kaçmak isterken
Kaybolmuştum derinliklerinde…
Yabancısıydım bu sokakların
Bu caddelerin…
Tarifsiz yol alırken
Hesapsızca…
Sarılması bi ayrıydı bu gece
Söylenmesi bir başkaydı adımın
Adı Maria’ydı ilk kadınımın….

Kovalarken günler ayları
Aylar yılları
Cebimdeki resmin
Yüzünde gezinir oldu ayrılık
Epey bir zaman…
Gidecekti madem…
Madem kararlıydı…
Bir adı da ayrılıktı bu sevdanın…
Ne gerek vardı bunca telaşa
Üstelik nefes nefese…
Bozulması gönül tadımın…
Adı Maria’ydı ilk kadınımın….

Anmamıştım adını
O günden sonra…
Unutmuştum hatta…
Taaa ki
Bir başka köhne masa başında
Bir başka kadınla……

Velhasıl…
Adı Maria’ydı ilk kadınımın….

Ali ALTINLI – 08/09/2009
Saat: 01:04