aşk imkansızı ümit etmek demişti yazar
doğru ve ya yanlış

neydi aşk?

bilmemektir demişler bütün büyükler
bilmeyip de öyle bağlanırsın ki
iman gibi tapmak gibi...

bilmiyorum neydi aşk
bir dakika sonrasını bilmemek mi
hayatın kendisi gibi...

inanmak mı
isyan mı

inanmaksa aşk gayb olana
bilmediğin görmediğine
güzel olan tüm şeylere
adı cennet olan bir yere
evet inanmaktı aşk
hep inanmak aşk...

inanmak şeksiz şüphesiz mi
mümkün mü
hamuru toprak olana yakışır mı
ona hata yakışırdı
yakıştı da...

masmavi berrak bir deniz
içindeki taşları görünen
insanın içini aydınlatan
dinlendiren
huzur veren
sükun kaynağı.
ama ya fırtınalar
medcezirler
görünmeyen bilinmeyen şeyler
masmavi bir denizden korkar mı insan
şüphe eder mi sevdiğinden
bilmiyorsa eder...
çok mu garip insan için
korktuklarımız ayağımızın altına konsaydı semaya ulaşırdık
ulaştık da

neydi aşk

isyan mı

belki de
bildiğin duyduğun bütün şeylere
isyan önce kendine
kontrol duyguna
sabırsızlığına
heyecanına
cahilliğine
körlüğüne
acizlğine
hepsine isyan...

ümit mi aşk yoksa
en çok ümit...

affedebilir misin kabullenebilir misin
benden gelen her şeyi kabul eder misin hediye gibi
öfkem hırçınlığım hepsi kendime
yazdığım tüm olumsuz kelimeler
seni değil beni anlatıyor...
kendimi anlatıyordum
yalnızlığa mahkumsun derken...

ne kadar toy ne kadar da cahilmişim
ne olur büyüt beni
tut ellerimden
şefkatinle sarmala beni
uyut dizlerinde.

bir an değmez mi böyle bir "an"
bir ömür beklemeye
seni seveceği bekle demiştin
bekliyorum...
ben yalnızca seni bekliyorum
hiç bir şey umrumda mı zannediyorsun
belki ölümden sonra
kim bilir...