İki ucu keskin bir çizgide
Yaşadım ben…

Ellerim ayaza çekti sevdalarını
Kalbim hiç bitmeyen yarımlarını tuttu
tamlarının içinde

Şimdi ayaktayım
Beni geride bırakan hayatlara inat…
Ellerimi koynuma sokup ayazlarımı
Isıtıyorum unutarak

Bilmediğim bir ülkede
Bilmediğim bir şehirde
Bir köşe başındayım, zifiri…

Üşüyorum…

Bir yürek tuttum gözlerimle…
Hiç dokunmadım ben
Hiç tatmadım…
Elimi uzatmadım ayaz kesmesin sevdam diye
Erteledim ben…
Beni, seni, bizi…
Sonraları erteledim.

Sonra
Gözlerimin tuttuğu yüreği
Sakin bir ekim gecesi,
Yeşil bir ırmağa salıverdim…

Yıllarca kaçtım kendimden.
Kendim kendimi unuttu kendinde…
Bütün unutuşlarımın sureti gölgelendi
İki ucu keskin bir çizgide…

Adı yaşamaktı benimkinin…
Annem beni beşikte büyüttü,
Hayatsa eşikte…

Bir yürek tuttum şimdi ben ellerimle.
Dokundum her şeyimle
Beni, seni, bizi…
Sonraları ertelemedim…
İlk defa bu kadar sağlam bastı
Kalbim bir kalbe…

Sonrası uçurum,
Sonrası eşik,
Sonrası iki ucu keskin bir çizgi…
Ve şimdi elleri ayaza kesmiş bir sevda kaldı
Gurbete düşmüş yüreğimde…

Çağla GÖKDENİZ