Ne rüzgarlar esti, ne çığlıklar duyuldu,
Ne hasretler bitti, ne yağmurlar yağdı,
Ne çiviler çakıldı, ne gözler baktı.
Ne değişmedi ki sende, bende , şehirlerimizde ve yollarımızda…
Yağmur seyretmeyi sevmiyorum artık,
Bu yollarda yürümeyi de..
Daha az düşünüyorum artık her soruyu.
Sonra öptüğün saçlarım uzadı,
Sardığın tenim defalarca yıkandı,
Duyduğun sesim renk değiştirdi,
Baktığın gözlerimden milyonlarca yaş süzüldü.
Ne değişmedi ki sende, şehirlerimizde ve yollarımızda..
Dudakların yalan söylemeyi bırakmamış ama
Gözlerin hala doğruyu söylüyormuş,
Sevdiğim saç modelini de değiştirmişsin,
Hayat ve Aşk hala cazip geliyormuş sana,
Hala onaltı yaşında, hala çocukmuşsun.
Artık daha çok edebiyat yapıp,
Daha çok gerçeklerden kaçıyor,
Daha çok dinleyip, susuyormuşsun..
Ne değişmedi ki şehirlerimizde ve yollarımızda..
Yollarımızda;
Duyulmuyormuş; çiçeklerin ağaçların mırıldandığı şarkılar,
Hissedilmiyormuş; martıların aşk heyecanı.
Bilinmiyormuş, tek beden tek yürek olmanın sevinci.
Ne değişmedi ki çarpan yüreklerde ?
Aşk bile bir başkalaştı, bir yabancılaştı bizlere.
Beraber başlayıp beraber sonuna geldiğimiz bu yolda,
Zamana yenik düşmekte vardı,
Biz çoktan yenildik…
Ne değişmedi ki çarpan yüreklerde ?