1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1051
Okunma
Solmaya yüz tutmuş manolyalardık
Sen bize değmeden önce
Babası eve dönmeyen çocuklar gibi
Toprağı sulanmayan çiçekler misali
Küsmüştük
Sen bize değmeden önce
Yaslıydık, yaşlı olmamızın yanında
Perdelerimiz örtük, düşlerimiz yırtıktı
Yarım akıllı, pasaklı ve huzursuzduk
Bu huzur evinde
Sen bize değmeden önce
Ne zaman ki bize insan olduğumuzu hatırlattın
Biz de sevmeyi hatırladık sayende
İnanmayı her şeye rağmen
Gülmeyi ağız dolusu
Dayak yemeden uyuyabilmeyi
Korkmadan yaşamayı yani
Tekrar öğrendik
Şimdi kızmalı mı bilmiyorum Tanrıya
Seni bize geç gönderdi diye
Bu kadar zulmü yaşamak şart mıydı yani
Çekirdeği bile özlemiştik
Bahçede gezinmeyi de
İnsan olmayı unutmuştuk kısacası
Sen bize değmeden önce
03.09.09
Nadir
Cevap Yaz