18
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1295
Okunma
Kimi gelir kimi gider toprağa
Gelen giden hiç geriye dönmüyor
İnsanoğlu benzer dalda yaprağa
Ölen yiten başka yere konmuyor
Tutun diye ağaç verdin dal verdin
Her türlü çiçekten bize bal verdin
Ellere bağ bana kuru çal verdin
Dalınan çalınan gönül onmuyor
İnsanı yücelten selim aklıdır
Nice kulun sırrı sende saklıdır
Yaz ayları bana hep yasaklıdır
Çok ayazlar gördüm yaşım donmuyor
Ateş almaya mı geldim ben sana
Yaşamadım asla ben kana kana
İşte gidiyorum hep yana yana
Damarım kesilse kan dokunmuyor
Şu toprağın karnı burnu doymadı
Gelen giden kulu burda koymadı
Kefenlik kulları bir gün saymadı
Mezarda da nurlu kalpler sönmüyor
Ölüyü diriyi hepte utarsın
Söyle dünya nasıl hesap tutarsın
Gelenleri bir bir alır yutarsın
Gidenler dünyayı daha anmıyor
Kabristan şehrini saysam sayılmaz
Konuk olanlara baktım ayılmaz
Şu yalan dünyaya gönül bayılmaz
Gördüm birileri sana kanmıyor
Eksilmez dağların başında ki kar
Nehirlere baktım aşağı akar
Üstünde köprüler sulara bakar
Deli gönül bakıp hiç uyanmıyor
Ağaç gibi salsam köküm derine
Hırçın gönül bir gün varır yerine
Mahşer günü bende varsam serine
Güneş karşısında kar dayanmıyor
Zeki Tombul sende çok dertli kulsun
Söyle gönül nasıl şifayı bulsun
Kerem gibi yanıp tüten Tombul’sun
Baktım kimse benim gibi yanmıyor
Şiirime ses olan Çetin Kabak (A..ZADE) beye çok teşekkür ediyorum.
Zeki Tombul
5.0
100% (8)