Râhmet inbisât eder, katarâta yüklenip,
Arzın semâ damından, muhtâca indirilir,

Her bir yürekte dûa, teker teker yoklanıp,
Mahşer gününde âbid, Burak’a bindirilir.

En nurlu arzu-yu kalp, levh-i mâhvda saklanıp,
Tâ ki azâb-ı mîzân, râhmetle dindirilir.

Visâle layık gürûh, hep Cennetle aklanıp,
Elbet ervâh-ı hâbis, ateşle sindirilir.

27.07.05 / Frankfurt

Metin Eser

SÖZLÜK:
âbid = kul.
azâb-ı mîzân = hesap gününün büyük sıkıntı ve şiddetli elemi.
Burak = binek, Cennet’e mahsus bir binek vasıtası.
ervâh-ı hâbis = aslı ’ervâh-ı hâbise’ dir, kötü ruhlar demektir.
gürûh = bölük, cemaat, takım.
inbisât = genişlemek, yayılmak.
katarât = damlalar.
levh-i mahv = aslı ’levh-i mahv isbat’ tır, geniş bir mana içermesine karşılık, burada herşeyin kayıtlı tutulduğu muhafaza edildiği yer anlamında kullanılmıştır.
visâl = sevdiğine ulaşmak, kavuşmak, ayrılıktan kurtulmak hali.