tarlada doğuranın kadın olduğunu
eşine yavrusuna feda dilsiz fukara
sırtında sepet karnında bebek,
açken gözlerini açıp
siz yiyin ben tokum diyen
anayı bilirim ben

pantolonuna tutunan çocukların açlığında, cüceleşen
aslında dev yürekli yanan ateşini
sigarasının dumanında söndüren,
bitmiş, yorgun umutsuzluğunda güldüren,
parmaklıklar ardından bakıpta yaşlarını dindiren
Babayı bilirim ben

sevdasıyla kaynaşmış,
başı dik göğsü açık
sürünüp gece gündüz demeden
Vatanı için ölen
Soysuzları ezen
Mehmetleri bilirim ben

vatanın toprağı deniz
bunu yemıyen biziz
başkalarına tepside sunup satanları
kendi kendilerine kananları
Birgün gelir darağacında asılanları
Biliriz biz

Güneş gel ışıklandır bizi
karanlıkları gölge etme başımıza,
önüne kat silelim siyah izi
devleşelim korkmadan
herşeyle baş edip dimdik duran
Türkiye’mi bilirim ben
1-09-2009 ist