çıt eden her dal ve üşüyen her yaprak yorgun yüzünüzün ve kırılgan yüreğinizin bir örneği...ah desem yine bu hüzünlü günleriniz birer kabus gibi çöktü bu günlere ve kopan her fırtınaya tutulan yağmurları şimdi gözyaşlarınız nazire ediyor......tutundukça o dala o dal çıtırtılarda, yapraklar yine ağlaşmalarda serpile serpile döküldükçe gözyaşlarınız ne yazık ki acılarınız bir sonbahar yaprağı gibi dökülmüyor, yaprak dalda acı çekiyor, sizin gibi yüreğinizdeki o közün sönmesini düşmesini beklersiniz ama o içinizde kalır , kat kat istif edilmiş yüreğinizde tek bağımlı olduğunuz ve tutunduğunuz dal çileleriniz, süsünü verdiğiniz her umut sizde çökelir karanlık gibi, gölgeleriniz belirsiz yaşamınız bir iç kavga halinde süregeldikçe elbette isyan edeceksiniz, her bir hayaliniz hayatınızın ölümle kalım arasındaki noktasıdır...........tutunduğunuz kadar varsınız, mevsimlere inat bir güçsünüz,sevgisizliğe inat en büyük şükür yine de sizsiniz................şiirinizdeki acılar ne kadar zehirli ama yine de katlanıyorsunuz...........................

sevgiler
saygılar
selamlar