Gözlerimi kapadım
Hayalini kuruyorum geçmişimin
Uykusuz gecelerimin mimarı
Sonbaharın ardından gelen kışı özlüyorum

Bağı çözülüyor dizlerimin
Feri gidiyor gözlerimin
Her sabah coşkusuyla uyandığım
Kuş cıvıltılarını özlüyorum

Kirpiklerimde kuruyor gözyaşım
Bedenimin içi sanki bomboş
Ve loş sokaklarda gibiyim
Sessizlik, sükût ve huzur…
Ne kadar da hoş

Ve gözlerim hala kapalı
Kaldırım taşı üzerinde oturan
Dilencinin gözleri gibi
Çok oldu gözlerimi kapayalı
Gözlerimin açık olduğu günleri özlüyorum

Dalgalar yavaş yavaş yükseliyor
Güneş usulca batıyor
Veda ederken bile gözlerim kapalı
Asla açılmıyor
Ve ruhum,
Vedadan uzak kaldığı günleri özlüyor
Ama ne çare!
Dalgaların arasında kaldı geçmişim
Geleceğim gözkapaklarımın ardında
Susuzluğa aç gibi
Geçmişime muhtaç yüreğim

Uras
< Ne Kendimle, Ne De Kimsesiz >