ÜŞÜYORUM

örtün üzerimi üşüyorum
yüreğim buz tutmuş baharın güneşine inat
kanadım kırılmış geç kalmışım kırlangıcın göçüne
örtün üzerimi toprağın sıcağıyla üşüyorum
sevmezdim yağmurları artık yağsın istiyorum
gözyaşım yağmura karışsın görmesin eşim dostum
artık az konuşup hep susuyorum
örtün üzerimi ne olur üşüyorum
bilirdim topraktan geldiğimi ve ona döneceğimi
düşünmemiştim toprağı bu kadar çok seveceğimi
mezarlıklar önünde oturuyorum artık geceleri
ay ışığında zar zor seçiliyor isimleri secereleri
benmi onlar kadar yanlızım onlarınmı benimle aynı çaresizlikleri
örtün üzerimi ey insanlar ben ölüyorum ..
aldığım nefes düğüm düğüm boğazımda
ne sevenim ne dostum kalmış bu nisan akşamında
sönmüs fenerler ben yolumu kaybetmişim batmışım boğulmuşum
örtün üzerimi ey insanlar ben öldüm.............................
deymesin cesedime insan eli kirlenir
beni martıların isyan çığlıklarına gömün
ardından tek damla göz yaşı dökülmesin
beni kan kırmızı gelincik tarlalarına gömün
yem olayım kurda yılana börtü böceğe
beni karadanda kara toprağa gömün
adı konmamış bir isyan bu ...suskunum
şimdi gitmeler vaktidir ışığa uçan pervaneler gibi
yer sussun gök sussun sen sus ben sustum
dursun artık bu kirpiğimden yanağıma süzülen yağmur
yağlı ilmek boğazımda ya nefesimi boğar ya boynumu kırar
ya gözlerim koca koca bakar bu kirlenmiş dünyaya sonkez
ya usulca kirpiğim kirpiğimde son bulur
örtün üzerimi ey insanlar ben öldüm.............................

demiş ve şair ölmüş........

sakin................