Derlerdi bana dünya kırk kulp’lu kazan,
Bir ucundan sen de tut sen de kazan.
Neyi tuttumsa başaramadım,
Neden kopup gittiler bir an.

Hatalıydım belki de yanlıştı tutuşum,
Bulamadım yolunu,bulamadım be anam.
Ne garibtir gariblik bilir misin?
Her gün gözyaşı dökersin,
Acı yersin be anam.

Bulamadım tatlı yemenin yolunu,
Bilemedim ben işin kolay yolunu,
Herkes aldı götürdü birşeyler,
Ben ardından baka kaldım be anam.

Hayaller bile uzak kaldı bana,
Yoktu hiç bir çarem be anam.
Ağlamıycam artık çok ağladım,
Bittim artık yeter be anam.

Güneş sımsıcak ısıtırken herkesi,
Ben üşüyorum be anam.
İçimdeki sızı kanar dururken,
Ben gülmeye çalışıyorum be anam.

Ne zaman bana da hayat gülecek,
Ne zaman benim de umutlarım yeşerecek,
Ne zaman bitecek bu kavgam,
Ne zaman söyle be garip anam.

Biliyorum gülmedi benden yüzün,
Biliyorum bitmedi hiç hüznün.
Bilseydin ki böyle olacak her günüm,
Doğurmazdın beni de mi canım anam.



Uğur Böceği.....28.08.2009