bir yaz mevsimiydi özlediğimiz bahardan
bir sıla türküsüydü işittiğimiz uzaklardan
buram buram hasret kokan sen kokan
sıcak meltemlerle savrulan yapraklarından
sitem eder gibi sararmış ağaçlarki
gittiğinden beri mevsim halen daha sonbahar
özlemişim karanlaıklarla beraber haykırıyorum sensizliğe...

sabah olacak diye bekliyorum
sen yoksun işte sabah olduğu halde
asırlar geçmiş gibi ayrıldığımızdan buyana
zamana medan okurcasına seni arıuyorum
denizlerin mavisinde toprakta yaprakta
seni müjdeleyen kuş cıvıltısında
çiğ taneleri gibi billur gözlerin yok artık karşımda...

ellerim bomboş parmaklarını bulamıyorum avuçlarımda
nede çok özlemişim seni susamışım sana
artık boş bir lakırtı gibi inliyorum hasret kadar korktuğum karanlıklarda
anlıyorum ayrılık buymuş tazeliklerden sonra yaşanan
bir sonbaharmış mevsimler araısnda kalan
bir sonbaharmış seni benden alan.