Şehrin öte yakasında,yakamıza yapışmış unutulmuşlar,
Feryatlarından,hiçbirimiz alınmayız, toplumca hep katiliz.
Sağır taklidinde üstümüze yok,nasır tutmuş yüreklerimizde
İçimizde öğüttük hepinizi, sonra boca ettik sessiz sokaklara,
Mezarlıklar bile daha şen, yaşarken konuk ettiğimiz konaklardan.
Hani siz anne, baba derken bile,kıpırdamaz bayramlık yüreklerde,
Güneş doğar lakin, sadece ikindi vakti kıvamında, aydınlık ve gece.
Toplum topluca uğurladı insanlığını,ne kendinden ne de sizden bi haber,
Yağmur sadece, binaya mahkum zamanlara gebeyken sizin yurdunuzda.
Bereket bırakacağına inanılır,sizleri unutan toplumun dudaklarında.
Oyunlar sadece uyumsuz demesinler içindi oralarda,bilenler bilir,
Ve sokaklar sizin, çektiğiniz her yudum sarhoş ederken bu kenti.
Besmelesiz dualarda aminler, derken dudakla yürek tezatlarında,
Bu şehirde ölüler, dirilerden çok sevilir,gün gelir, belki de bir gün.
Allah korusun, sizi de severlerse, çok ararsınız o günleri,
Dikkat edin dostlarım, toplum kimi severse, o çoktan ölmüştür.
Ölü taklidi yapmayın sakın, o zamanda severek öldürürler inanın,
İnanmayan baksın yakın tarihe,baksın kimsesizlerle dolu ahiret yurduna.