“Sen vaktinden sonra gelen…” diyordun
Ben vaktinde geldim, sensin geç kalan.
Çöpçatan oturmuş, suyun başına
Çöpleri ters dizmiş, bu da mı yalan.


Ey çöpleri çatan, hiç düşündün mü?
Kim kime sevdalı, kim kime vurgun.
Yoksa bilerek mi, ayrı düşürdün?
Can canandan ayrı, arzular sürgün.


Sen asi gelincik, aykırı sevdam
Belli ki mutluluk senden çok uzak.
Sen dünya güzeli, yaban kedisi,
Her yerde kapan var, her yerde tuzak.


Sahilde yürürdük omuz, omuza
Sen taş sektirirdin, beceriksizce
Sokulurdun usul, usul koynuma
Ellerin tenimi okşar, sessizce.


Hani o ilk günü hatırlarmısın?
Üstünde eşofman, spor kıyafet
Güya koşacaktık, çayır çimende
Ben sende kayboldum, koptu kıyamet.


Nasıl sevişirdik, nasıl, seninle
Dur ey zaman, sanki, koşturan mı var?
Ah edip inleyen, ruhun, teninle,
Sen bana yar oldun, gönlüm bahtiyar.



Çanakkale 2007