Çek elini ey zalim çek
Alaz alaz parmak uçların ve birer mengene
Yüreğim nefes alamıyor
Koşan bir can öyle ki ölümden öte
Sayıklıyorum adını açılan her perdede
Duvarlara vurdukça başımı
Sıkılmış pörsük bir kalp yakıyor canımı
Eteklerimden kan fışkırırken
Yalpalayarak bulamadığım yolum
Hep hayalinle
Karmakarışık düşlerle kesildi soluğum

Çek gözlerini ey zalim çek
Renklerden bir haber ediyor beni
Dalıp gittikçe derinlerindeki ormana
Her an başlıyorum sonu muamma
Bitmeyen bir romana
Başı sen sonu sen
Orta yerinde kadınsı naralar atan bir ben
Baktıkça haşin haşin içimdeki aslıma
Sözüm dolanıyor ağıtlardan kurulu yakan faslıma
Ve dönüp duruyor ellerim deli miyim neyim
Ki değilsin deseler inanmayacağım besbelli
Aklım yerinde olsa ne diye arayayım ellerimde seni

Çek nefesini ey zalim çek
Kulaklarımdaki seferi nefes senden mi gelendi
Çın çın çınalayan hep gidişe gebe
Bulmalara saklı kayıplardan
Kayıplardan umulan medetler sarı salkım bir hece
Ki bu
Tenim mi
Sesim mi
Aklı selimliğimdeki
Serzenişlerin düş ötesindeki serseriliği mi
Bilmiyorum
Dönüyorum dönüyorum sarhoşluk bu olsa gerek
Herşeyi unutuyorum
Bir bana bakışını
Bir beni yakışını
Bir bende esişini
Unutamıyorum...

ASLI DEMİREL...



BÜNÜYLE ÖZGÜN VE ŞAİRİN GERÇEK SESİ VE DERİN DEHLİZLERDEN AYDINLIĞA VE SABIR MEYVESİNDEN TATTIKÇA ANLAMLAŞAN BİR YOL

tebrik ederim can aslı

özlettin kendini ...

saygılar ve selamlarımla