Hazar’ın Kızı

Gelişin bir inkılâptı yüreğimde,
Pas tutmuş kelimelerim şaha kalkardı.
Issızlığı kundaklayan geceleri,
Gözlerinin çakır alevi yakardı;
Sevda şamdanı yakmazdan önce.

Şen gecelerimin kutup yıldızı!
Esrikti kirpiklerinde şafağın izi,
Yediverendi gamzelerinde pembe güller;
Mahcubiyet saklıydı gülüşlerinde.
Kıskanırdı ay, mayalanırken cemalinde;
Nerden gelirdi, mahmurluğunun gizi?

Karanfil çayında ismin demlenirdi,
Acem havası çalarken, kopuzu- sazı;
Usulca içime damıtırdı,
Hüzzama sığmayan notalarını.
Islak hayallerimden kayıp giderken,
Gecenin bakiyesinden gözlerin kalırdı.

Kucağıma bıraktığın ağustos depreminin,
Protezli bu kaçıncı yazı?
Meyveler zakkum tadında;
Uzaklardan sevmeye olmuştum razı.
Ayrılık çıbanı kabuk bağlarken;
Yeniden göverdi içimde özü,
Yaslı şiirlere bıraktın sözü.

Titrek kelimelerim mühürlü, lâl;
Asırlarca sürer mi, yüklediğin vebal?
Zaman ipotekledi saçlarıma beyazı,
Hâlâ diyet ödüyor siyahlarım,
Yokluğunun kızılca kıyametine.

Nakaratlarımda ağıtların heyulası,
Ahlar türetiyor, dizi dizi.
Zulamda sararan resminle,
Söyleşiyorum, bazı bazı.
Beşinci viteste ömrümün hızı;
Çoğu gitti, kaldı azı.

Sessiz bir ihtilaldı gidişin,
Yamalı bir bohça gibi savurdu,
Hüznün paytonuna bindirdi bizi.
O lahza askıya aldım neşemi,
Balçıkla sıvadım güneşimi.

Sevin ruhumun cellâdı!
Süzgün gözlerini bende unutmuşsun;
Adımı unutma, kalbine kazı!
Alazlanır yüreğimde ince bir sızı,
Neden griyi giymiş bütün renkler?
Firuze düşlerimde, ağlıyor zevkler.

Hayallerimi çalan gönül hırsızı!
Melankoli bahçemin arsızı!
Sensizlik fitilini ateşleyip gittin;
Elifin, asude yalnızlığına ittin.

Bir ses versen, yırtılır acıların perçemi;
Canlanır ruhumun beşinci mevsimi.
Bununla yetinir, aramam çoğu-azı;
Bir nebze diner elbet, bu kronik sızı.
Sakın yokluğunu bırakma müebbet!
Hazar’ın kızı, Hazar’ın kızı…


18.08.2009
Muhittin Alaca