Özledim...


Hakikaten bu kalemin sesini özledim ki özlem değer artışına sebep olduğu için de asla sitem edebileceğim bir durum değil sadece iyi ki çok çok açılmadı ara...


Yorum yapmaya yine çekindiğim bir yerdeyim, çünkü bir kalemin ard arda şiirlerine yorum yapmak kalabalık ettiğimi düşündürüyor ama ara da öyle çok geldi ki bana duramadım bir ara geldim puan yardımcı oldu ama görüyorum ki yetmemiş kalemin affıyla başlamak istiyorum...


Az önce bir Nuh tufanı havasından çıkmıştım şimdi yeterli olsun demiştim kendime ama olmadı. Yine gözlerime tuttuğum aynalardan birindeyim. Bir kere okuyunca almam gerekeni alırım genel durumlarda ama böylesine içten tutup şahı sıkanlarda her okuduğumda başka başka semaların dalgalarını izliyorum. Her harfte kırk kere vuruluyorum tek bakışta. Gerçek konuşmuşsunuz değerli kalem. Öyle gerçek ki bunlar gözlerine kanına kim tepsi tutacak cesareti ele can edebilir ki ? Kim der ki geçer bunun da tozu geçer bunların da ağrıları ? Yok...Gözler kör olur her göze diller tutulur her yüreğe ve sesler hiç duman tüttüremezler hayallerimize...Kendimize dalar gideriz ve bu sayfada ta ortasındayım acının....


"Yalan gözlerin kehaneti tuttu
Her alaz günü ertesi yunusça sözler
Önceki ezberler bir bir unutuldu... "

Usulca ve her zamanki asaletiyle başlamış kalem şiirin temeline can vermeye. Kelimeler ayrı bir güzellikteler birbirlerine uyumları ayrı ve birbirlerinin koynunda iken verdikleri anlam apayrı. Ve tabir yok ki bunun deha haline...Aciz varlığımla kutlamaktan ve daha iyilerini dilemekten başka ne denebiliyor ki....Hiç...


Ve şiir bin parça. Girişi çok sağlam. Sonrasına bakılıyor devam gibi ama hemen akabinde tekrar sonun , görünen sonun en başı. Devamlarda tekrar tekrar baş-yaşam-ve son var. Çok hakikaten farklı hissettim çünkü ilk kez böyle bir anlam var yorumlarımda şiirlerde genelde normal akış olur ama burası çok karışık. Hikayesi vardır ya şiiri eklerken ben burda şiirin içinde hem hikayesini izliyorum hem şiiri sonra ikisinin de perdelerle aralanışlarına gidiyor gönlüm. Kısacası bir şiir olmuyor ve bir şiire hayat diyorsak iki koca hayat ve şiir var burda. Hani defalarca okurken her seferinde yeni yeni durumlar beliriyor diyorum ya işte tam bu oldu burda...


"Ve artık kanayan gökyüzünden
Düşen her bir damlada yara
Kabuk bağlamaz yarınlara korkusuz
Karanlık sular engininde soluksuz
Bir o kadar süt kokan gerçek dilinde umutsuz...

İşkenceci engizisyon askısı
Daha daha derinlerine inebilse
Olası olurları olmaz edebilse..."


Buraya kadar gelişmesi vardı şiirin.Sonraki bölümde ise bunun hikayesine giden bir baş ve şiirin en başına giden adımlar. Hakikaten oldukça karıştım...


"Son demde sırça köşküm talan
Vardır bir hikmet elbet
Zemheri vurgunluğu da
Nefti malullük gölgesinde geçer "

Bu bölümde şiiri noktalamış üstadem. Şiirin eli, kolu ve ayağı gibi durumlarda gözlerim yüreğimde işte burda tutamamazlık hallerinin hayat bulmaları var..Güç bela ayrılacağım burdan...


"Meleke gülüşler intiharıyla birlikte
Hep olasılara zimmetli kışlar ardında
Belenmiş baharlar büyür elbet
Büyümeli...
Büyüyecek..."


Burda hikayenin sonu. Sona yeterli bir ad var son nasıl başlanıra isim. Hakikaten hani şiir biridr genelde çok okuyucuyla buluşamayabiliyor hani herkes kendinden bir şey alamayabiliyor evet burda da bu olabilir. Ama burda söznü ettiğim diğer şiir ve hayat genele bir söylem. Ve genelin dilinden geçen cümlelerin bir bir salınışları hiç acımadan...Mükemmeldi desem değil sayfaya yanlış yapmakla kalırım en büyük yanlış kendime olur. Bu çok daha ötelerde bir şeydi...Diliyorum ki hep devam sabrı olur yüreğin...


Şiirin dizelerini konuşturmadım çünkü çok zayıfım ve her harf ne demiş iliklerime kadar izletmiştim kendime. Bu sebeple ki şiire can veren daha iyi bilir konuşmak güçtür ama anlaşılmayı bilmek bir o kadar rahatlatıcı...


Değerli bir kalem var yüreğimizde yaşayan ve diliyorum ki her daim bizimle olur...


Sevginin hiç eksilmeyeceği mevsimleriniz sarmalasın hayatınızı...