Devrin ahvaline imrenme dostum,
Çoğu hakkı bilir, susar lâl olur.
Hakikat böyledir, direnme dostum,
Kimi yeşil iken döner al olur.

Hakk’ın fermanını anlatsan halka;
İstemeden geçer boynuna halka…
Kimi boyun eğer, olur yalaka,
Kiminin dilinde zehir bal olur.

Ateşe benzerdi, kendini yaktı,
Şöyle geri dönüp maziye baktı:
Belli ki bu hali boş bir meraktı:
Kimi denizleri aşan sal olur.

Doğru kimselerin işi hak değil,
Nice meclislerde sayılmaz ehil:
Bakarlar şekline sanırlar cahil…
Eline gül alsa kuru dal olur.


Hasan DEMİRCİ