Kim olduğunu bilmiyorum sesinin güzelliğinden başka…
En çok sevdiğim sanat musikileri,
Ve sabah daha gözlerimi açar açmaz,
Penceremden sızan güneş ışıkları…
Kafi gelmiyor sesini duymadıkça!

Ne olursan ol deyip,
Adınla uyandığım sabahlar var yanıbaşımda!
İçime bir sevinç kaplasa,
Ya da bir burukluk alsa başını pervasızca,
Ne gidecek bir kapım var,
Ne de sensizliği an be an unutturacak bir dost!
İlla ki de senin sesin girmeli bu odaya!
Yoksa bu sabahlar da akşamlara gönül buyuracak,
Sesini duymadıkça!

Odamdan sonra sokaklara vurdu sessizliğin…
Sabah, akşam,
Yaz ve kış…
Ne varsa birbirine karıştı bu yoklukta!
Sensizken seni tadışımdan olsa gerek,
Pencereme vuran rüzgarlar da feryat figan bağırmakta…
Hiçbir şey dinmeyecek sesini duymadıkça!

Hani ilk söylediğin bir kelime vardı;
‘bir kelimelik duysam sesini,yetecek gönlümü coşturmaya’
Şimdi o da yetmeyecek artık,
Anlasana!

Duyursan bana nameleri her gün,
Her dakikanın soluğunda…
Hiçbir şey kıpırdamayacak artık
‘Ben sana dokunmadıkça…’
Anlasana!