5
Yorum
0
Beğeni
4,8
Puan
1964
Okunma

Ben ovalık yerde büyüdüm.
Yemyeşil çayırlar,
Göz alabildiğine sürülü tarlalar...
Dağ tepe bilmem.
Dağların arasından akan şelaleleri,
Pınarları bilmem.
Aslında bilirim de yaşamadım hiç
Serin sularından içmedim...
Ama öyle bir pınar gördüm ki
Gözün değil gönlün görebildiği
Çağlıyordu sessizce,
Tatlı bir ışık huzmesiydi gözleri kamaştıran
Gönülden gönüle akan,
Herkese nasip olmayan.
Bu pınarın suyundan içtim kana kana
Yeşerdim yeniden...
Ovaların en güzel ağacı ben oldum.
Sevgililer gelip dilek asıyorlar dallarıma
Onları kavuşturuyorum
Kavuşamayan senle ben adına...
Ayşen Özkan
5.0
75% (3)
4.0
25% (1)