Bir gün gelir mevsimleride unutursun
Sessizliğinin derdine düşersin
Bir ışık bir umut arasın,göremezsin
İşte yine o zaman yıldızlara bakarsın
Sende tüm masumiyetinle el sallarsın
Belki gizli saklı birşeyler yapmak istersin
Ama yıldızlara yakalanırsın
Takılır kalırsın öylece
Sanki içindekileri anlatıyormuş gibi sana
Sessizce dinlersin
Bir ışık bir ümit ver bana dersin
Önce yıldız kayar gökyüzünden sonra sen
İçini ölüm sessizliği bürümüştür artık
Tek bir yıldız bile kalmamıştır gökyüzünde
Çünkü küçük bir kızın ölüm matemini tutmak için
Ayrılmışlardır yerlerinden